Racimo-5

Πιστεύω ότι είμαστε σε θέση να συνεχίσουμε το θέμα με τις λαθεμένες τεχνικές που προέρχονται από εσφαλμένες θεωρίες.

Προχωρώ και σας παρακαλώ να έχετε υπομονή,γιατί σκοπεύω να χρησιμοποιήσω σαν τρόπο διδασκαλίας την επανάληψη,ώστε να μπορέσω φτάνοντας στην κάθε περίπτωση να απλωθώ πάνω σε αυτό που λέω για να σιγουρευτώ ότι το καταλάβατε καλά.

Ακολουθώντας τον τρόπο του παραδείγματος θα ασχοληθούμε κατ'αρχήν με την χρησιμοποίηση της πλαστικής κουβέρτας.

Ήδη γνωρίζουμε από τις έρευνες του Farrar  ότι οι μέλισσες δεν έχουν σαν σκοπό να ζεστάνουν το εσωτερικό της κυψέλης,γιατί αργά ή γρήγορα η εσωτερική θερμοκρασία θα εξισωθεί με την εξωτερική για τον απλό λόγο ότι η κυψέλη έχει  πάντα ανοικτή μια είσοδο,γι'αυτό και είναι παράλογο να μαζεύουμε το μελίσσι για να μην κρυώσει.

Ας λάβουμε υπόψη μας τώρα ότι οι μέλισσες που σχηματίζουν την χειμερινή σφαίρα είναι πλάσματα ζωντανά και γι'αυτό αναπνέουν,δημιουργώντας από αυτό υδρατμούς.Υδρατμοί που όταν έλθουν σε επαφή με το κρύο πλαστικό συμπυκνώνονται,με επακόλουθο να πέφτουν σε μορφή σταγόνας πάνω στο μελίσσι,προσφέροντας τις κατάλληλες συνθήκες για την γέννεση των μυκητιάσεων,(αρρώστιες που οφείλονται σε ένα είδος μανιταριού)μεταξύ πολλών άλλων μειονεκτημάτων που δεν μπορούμε να φανταστούμε τώρα που γνωρίζουμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Ας δούμε τώρα σαν παράδειγμα την χρησιμοποίηση ενός διαχωριστικού μεταξύ της γονοφωλιάς και των τροφών.

Είδη γνωρίζουμε ότι το να μειώσουμε τον χώρο στην κυψέλη κατά την διάρκεια του χειμώνα δεν είναι μόνο άχρηστο αλλά και επιβλαβές,γιατί η υγρασία που αναγκαία παράγετε από την μελισσόσφαιρα δεν έχει την δυνατότητα να υγροποιηθεί όσο ποιο μακριά γίνετε ώστε να μην προκαλέσει βλάβη.Για να καταλάβουμε πως θα έπρεπε να εξελιχθούν τα πράγματα μέσα στις κυψέλες μας ας λάβουμε για μια στιγμή υπόψη μας το τι συμβαίνει με ένα σμήνος μελισσών που φωλιάζει στην κουφάλα ενός δένδρου,  στο φυσικό της περιβάλλον όπου η μέλισσα γνωρίζει πολλή καλά τι πρέπει να κάνει για να επιβιώσει και το εφαρμόζει εδώ και εκατομμύρια χρόνια.

Σε ένα άγριο μελίσσι πάντα η μελισσόσφαιρα και ο γόνος,όταν υπάρχει, είναι κάτω από τις κερήθρες με το μέλι,οι οποίες εκτός από την χρησιμότητά τους σαν αποθήκες τροφίμων έχουν και δυο άλλες αποστολές που  πολύ  σπάνια τις αναφέρουμε ή τις γνωρίζουμε.

ο Πρώτον, Το μέλι δεν έχει σαν μοναδικό σκοπό το να θρέφει τις μέλισσες,αλλά βοηθάει και στο να διατηρείτε ζεστή  η γονοφωλιά κατά την διάρκεια του χειμώνα,γιατί οι σφραγισμένες κερήθρες με το μέλι λειτουργούν  όπως μια πλάκα τσιμέντου που έχει την δυνατότητα να αποθηκεύει την θερμοκρασία κατά την διάρκεια της ημέρας και να την αποδίδει τις νυχτερινές ώρες σαν ένας πραγματικός θερμοσυσσωρευτής.

Αυτή η λειτουργία του θερμοσυσσωρευτή που έχουν οι κερήθρες με το μέλι, μας εξηγεί επίσης και γιατί οι κυψέλες πρέπει να ξεχειμωνιάζουν με πολλή μέλι,καθώς και το ότι πρέπει να τις βλέπει ο ήλιος κατά την διάρκεια της ημέρας.

Ένας άλλος λόγος λίγο γνωστός που σπάνια τον παίρνουμε υπόψη μας είναι ότι η κερήθρα με το μέλι που περικλείετε από την μελισσόσφαιρα βοηθάει τις μέλισσες με την θερμική αδράνεια που έχει να κρατούν ευκολότερα την θερμοκρασία στα επιθυμητά επίπεδα,καθώς επίσης οι μέλισσες μπορούν να ανοίξουν με ευκολία ένα ζεστό σφραγισμένο κελί με μέλι,κάτι που είναι  εντελώς αδύνατον να το καταφέρουν αν η κερήθρα είναι κρύα.

ο Δεύτερον,Οι άδειες κερήθρες με την τεράστια επιφάνειά τους, είναι πραγματικά καλοριφέρ που βρίσκονται επάνω από την φωλιά και εκεί θα πάνε να υγροποιηθούν οι υδρατμοί χωρίς να προκαλέσουν κάποια βλάβη

Με όλα αυτά τα στοιχεία μπορούμε να καταλάβουμε τώρα γιατί πεθαίνουν οι κυψέλες με αποθήκες γεμάτες από τροφές όταν αυτές έχουν ένα διαχωριστικό με την γονοφωλιά κατά την διάρκεια του χειμώνα.

Αυτό το στοιχείο κόβει τον δρόμο προς τις τροφές,για την χειμερινή μελισσόσφαιρα.Αν και οι μέλισσες βρίσκονται μόλις σε λίγα χιλιοστά απόσταση από τις τροφές,για αυτές είναι σαν να βρίσκονται σε ένα άλλο σύμπαν,αδυνατούν να φτάσουν σε αυτές χωρίς να διαιρέσουν την σφαίρα, και  αυτό μοιάζει σαν μια σίγουρη καταδίκη στον θάνατο της κυψέλης με επακόλουθο την στεναχώρια για τον μελισσοκόμο που χρησιμοποιεί τέτοιες μεθόδους όταν βλέπει να πεθαίνουν τα μελίσσια του.

Και το ποιο λυπητερό είναι η έκφραση που την έχουμε ακούσει πολλές φορές.
"Παρ'όλο το μέλι που τους άφησα,πέθαναν από το κρύο."

Εδώ είναι καλό να θυμηθούμε αυτό που λένε οι παλιοί μελισσοκόμοι..
"Οι μέλισσες δεν πεθαίνουν από το κρύο, πεθαίνουν από την πείνα."

Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα για να εκφράσουμε αυτό που λέγαμε για τις εσφαλμένες τεχνικές που στο τέλος τις πληρώνουμε πολύ ακριβά.Και το ποιο λυπητερό είναι όταν αυτό συμβαίνει στους νεοφερμένους μελισσοκόμους,γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις  είναι ένας καθοριστικός παράγοντας που τους βγάζει για πάντα από το επάγγελμα του μελισσοκόμου.Και σαν παράδειγμα μπορούμε να πάρουμε τους νεοφερμένους στην μελισσοκομία που αγοράζουν πρόωρα μεταξύ άλλων και τους μελιτοεξαγωγείς που  στην πλειοψηφία τους ποτέ δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουν,και η μοναδική φορά και τελευταία που τους χρησιμοποιούν είναι για να μαζέψουν από τις πρώτες τους κυψέλες τις χειμερινές προμήθειες χωρίς να γνωρίζουν ότι με αυτό καταδικάζουν τα μελίσσια τους στον θάνατο.