Η πολυαγαπημένη μας την έκανε

ΤΙ ΦΤΑΊΕΙ??

Αυτή είναι η εικόνα του πρώτου πατώματος και της βάσης.

Η λαμαρίνα για όλον τον Χειμώνα ήταν κλειστή,φοβόμουνα τα ρεύματα αέρος στην ταράτσα.
Το πάτωμα μπήκε στις αρχές της Άνοιξης του 2011 όταν τα κορίτσια άρχισαν να κοιμούνται στην αυλή.
Στην αρχή καμιά δεκαριά μετά εκατοντάδες.
Δημιουργώντας χώρο με την προσθήκη πατώματος,και βγάζοντας εντελώς την λαμαρίνα, έλπιζα ότι αν είχαν καμιά πονηρή σκέψη για σμηνουργίες, να τους έφευγε.
Κάποια μέρα το πρόβλημα λύθηκε και δεν το έψαξα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να εμφανιστής μέσα στην πόλη με μάσκα και καπνιστήρι.
Όπως δείχνουν τα πράγματα τα κορίτσια αρνήθηκαν να κατέβουν στο πάτωμα και σμηνούργισαν.

Η πάνω όψη του δεύτερου πατώματος.

Εδώ μπορούμε να δούμε ότι μόνο μια κερήθρα από τις οκτώ του τρίτου πατώματος έχει κολλήσει πάνω σε έναν κερηθροφορέα.

Η κάτω όψη του δεύτερου πατώματος

Μόνο τρεις κερήθρες είναι κολλημένες στα τοιχώματα,και αυτές ελαφριά.

Η πάνω όψη του τρίτου πατώματος

Η κάτω όψη του τρίτου πατώματος

Και εδώ το ίδιο, μόνο τρεις καρήθρες είναι κολλημένες πολύ ελαφριά στα τοιχώματα.

Συμπέρασμα

Αν η κυψέλη δεν ήταν μέσα στην πόλη

με αυτό το εργαλείο θα ήταν εύκολο να την επιθεωρήσω.

και ίσως να ανακάλυπτα γιατί αρνιόταν να κατέβει στο πρώτο πάτωμα που είχε σαν συνέπεια την σμηνουργία και την συλλογή νέκταρος με επακόλουθο τον περιορισμό της γονοφωλιάς.
Την επόμενη φορά που θα προσθέσω πάτωμα θα χωρίσω την γονοφωλιά στην μέση και θα τοποθετήσω τις κερήθρες με την ίδια σειρά στα δυο τελευταία πατώματα, μια παρά μία.

Χριστός Ανέστη.

Το μέλι μας

φτιαγμένο από το αγαπημένο μας μελίσσι που έμενε στην ταράτσα του σπιτιού μας

Για αυτό, το μέλι του για μας,είναι μια οικογενειακή υπόθεση.
Η καθημερινή ειρηνική επαφή μαζί του το έκανε ένα αναπόσπαστο μέλος της οικογένειάς μας.
Μη θέλοντας να χάσουμε ούτε μια σταγόνα από το αποχαιρετιστήριο δώρο του, έστησα σε μια μέρα μέσα στο σαλόνι μας .

το εργαστήρι

και έτσι καταφέραμε να πάρουμε τα ακόλουθα προϊόντα.

Με την βοήθεια ενός μαχαιριού μερικά κομμάτια κερήθρας.

με την βοήθεια ενός αυτοσχέδιου πιεστηρίου,μερικά βάζα υπέροχου μελιού.

με την βοήθεια ενός αυτοσχέδιου περιστροφικού μαχαιριού, μιας τσαντίλας (πάνινο στραγγιχτήρι),και μπόλικης ασχετοσύνης, μερικά βάζα ενός βελούδινου γευστικού μείγματος, από μέλι και κερί???

Χαρές και λύπες

Σήμερα άνοιξα το μελίσσι στην ταράτσα μου

Είχε δυο πατώματα γεμάτα με μέλι

και ούτε μια μέλισσα μέσα, ζωντανή ή νεκρή.

Από καιρό υποψιαζόμουν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Έβλεπα πολλές νεαρές μέλισσες μπροστά στην κυψέλη να προσπαθούν μάταια να πετάξουν μέχρι που το κρύο και η υγρασία τις σκότωνε.
Παρόλα αυτά ξέροντας ότι υπάρχει αρκετό μέλι ήθελα να πιστεύω ότι θα τα καταφέρουν.
Κατάλαβα ότι ο αγώνας χάθηκε όταν πριν δυο εβδομάδες είδα την ίδια την βασίλισσα σε άσχημη κατάσταση να προσπαθεί μάταια να απογειωθεί μόλις ένα μέτρο μακριά από την κυψέλη.
Την πήρα με προσοχή την ξαναέβαλα μέσα και μέχρι σήμερα δεν τόλμησα να επιθεωρήσω την κυψέλη βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες.
Εδώ και τέσσερα χρόνια είναι η πρώτη φορά που παίρνω τόσο πολύ μέλι (πάνω από 15 κιλά), αλλά ειλικρινά θα προτιμούσα να έμενε ζωντανό αυτό το μελίσσι και ας το τάιζα.